هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش تقویت مقابله زوجی بر سازگاری زناشویی و راهبردهای مقابله ای زوجی در زوجین بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را والدین دانش آموزان مدارس ابتدایی (658 نفر) در منطقه کلاچای استان گیلان تشکیل دادند که از میان آن ها، 14 زوج با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه (یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل) با گمارش تصادفی جایگزین شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه های سازگاری زناشویی اسپانیر (DAS) و راهبردهای مقابله ای زناشویی بومن (MCI) و روش مداخله برنامه آموزش تقویت مقابله زوجی (CCET) بود که در هشت جلسه دو ساعت و 15 دقیقه برای گروه آزمایش آموزش داده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه های مکرر و نرم افزار 21Spss-تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش تقویت مقابله زوجی موجب افزایش نمرات سازگاری زناشویی و ابعاد آن شامل رضایت زناشویی، همبستگی دونفری، توافق دونفری و ابراز محبت (0/01>p) و در ابعاد راهبردهای مقابله ای زوجی باعث کاهش نمرات در بعد تعارض، خودسرزنشگری، خودمحوری و اجتناب و افزایش نمرات رویکرد سازنده (0/05>P) شده است. نتایج پیگیری پس از دو ماه در متغیرهای پژوهش بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار نشان داد. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که زوجین با کاربست مهارت های تقویت مقابله زوجی در مقابله با شرایط استرس زای زندگی کمتر از راهبردهایی چون اجتناب، خودسرزنشگری و خودمحوری و بیشتر از رویکرد سازنده، گفت وگو و تعامل موثر استفاده می کنند که منجر به سازگاری بیشتر در زندگی زناشویی می شود.

هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش تقویت مقابله زوجی بر مقابله زوجی، سبک های حل تعارض، گفتگوی غیر موثر و امنیت صمیمانه در زوج ها بود. روش این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و کنترل و جامعه آماری زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز در سال 1393 هستند که از بین آنها به روش نمونه گیری داوطلب- دردسترس و با استفاده از مصاحبه و ملاک های ورود و خروج 30 زوج انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15 زوج) و کنترل (15 زوج) جای گرفتند. ابزارهای پژوهش عبارت اند از: پرسشنامه مقابله زوجی بودنمن، پرسشنامه سبک حل تعارض، پرسشنامه گفتگوی غیرموثر کوردک و پرسشنامه تجدید نظر شده امنیت صمیمانه کوردووا. داده ها با استفاده از بررسی میانگین ها و روش تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. بر اساس یافته های به دست آمده می توان به این نتیجه دست یافت که آموزش تقویت مقابله زوجی توانسته است بر متغیرهای مقابله زوجی، سبک های حل تعارض، گفتگوی غیر موثر و امنیت صمیمانه در زوج های شرکت کننده اثر داشته باشد.

مقدمه: خانواده به عنوان نهاد مهم و تامین کننده سلامت فردی و اجتماعی، همواره می تواند مورد تهدید عوامل مختلفی باشد. توجه به سازگاری زوجی به عنوان عاملی تاثیرگذار در حفظ رابطه زناشویی ضروری می باشد. هدف پژوهش حاضر ارایه الگوی سازگاری زوجی بر اساس تمایزیافتگی-خود و انعطاف پذیری شناختی با میانجی گری راهبردهای مقابله ای بود. روش کار: پژوهش حاضر، توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کارمندان متاهل اداره کل آموزش و پرورش استان قم و ادارات آموزش و پرورش پرورش ناحیه 4، 3، 2، 1 شهر قم (حدود 600 تن) در سال 1399 بودند که 270 تن به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شد که از این میان، داده های 256 تن مورد تحلیل قرار گرفت. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس سازگاری زوجی"(Dyadic Adjustment Scale)، "سیاهه تمایزیافتگی-خود تجدیدنظر شده "(Differentiation of Self Inventory-Revised)، "سیاهه انعطاف پذیری شناختی"(Cognitive Flexibility Inventory)، و "پرسشنامه راهبردهای مقابله ای"(Coping Strategies Questionnaire) بود. روایی صوری و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ بررسی شد. داده های جمع آوری شده در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 و آموس 16 تحلیل شد. یافته ها: هر 2 الگوی ارایه شده در این پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بودند. هر 2 متغیر تمایزیافتگی-خود و انعطاف پذیری شناختی با سازگاری زوجی همبستگی مستقیم و معناداری دارند (P<0/05) که بیشتر از همبستگی غیر مستقیم بود. از میان راهبردهای مقابله ای، مولفه گریز-اجتناب توانست نقش میانجی را در ارتباط بین هر 2 متغیر تمایزیافتگی-خود و انعطاف پذیری شناختی با سازگاری زوجی ایفا کند و مولفه جستجوی حمایت اجتماعی نقش میانجی را در ارتباط بین انعطاف پذیری شناختی با سازگاری زوجی ایفاء کرد. نتیجه گیری: تمایزیافتگی-خود و انعطاف پذیری شناختی همبستگی مستقیم مثبت و معناداری با سازگاری زوجی داشتند که قوی تر از همبستگی غیرمستقیم بود. 2 مولفه جستجوی حمایت اجتماعی و گریز-اجتناب از راهبردهای مقابله ای نیز نقش میانجی را ایفا کردند. پیشنهاد می شود مشاوران و درمانگران زوج و خانواده در زمینه آموزش استفاده مناسب از راهبردهای مقابله ای، همچنین کمک به رشد انعطاف پذیری شناختی و تمایزیافتگی-خود مراجعان، توجه ویژه ای داشته باشند.

زنان شاغل به دلیل مسئولیت های گسترده در محیط کار و خانواده، نیازمند راهبردهایی برای حفظ رابطه زوجی خود هستند. پژوهش حاضر، مطالعه ای کیفی بر پایه تحلیل محتواست که اطلاعات آن از طریق نمونه گیری هدفمند و مصاحبه و عمیق نیمه ساختاریافته فردی با 8 زن شاغل در ادارات دولتی و مراکز غیردولتی شهر ایلام در سال 1400 گردآوری شد. مدت زمان جلسات مصاحبه در دامنه 45 الی 60 دقیقه متغیر بود و داده ها بعد از 8 مصاحبه به نقطه اشباع نظری رسید. تحلیل داده ها از طریق روش تحلیل محتوای عرفی قراردادی صورت گرفت که پس از پیاده کردن مصاحبه های ضبط شده روی کاغذ و غوطه وری در تحلیل داده ها کدهای اولیه استخراج شد. جهت تعیین طبقات اصلی، کدهای اولیه در چند مرحله بازبینی، بررسی و طبقه بندی شد. نتایج حاصل از متن مصاحبه ها، منجر به شناسایی سه مضمون اصلی شامل: «راهبردهای درون فردی و شناختی»، «راهبردهای بین فردی و رفتاری» و «راهبردهای عاطفی» شد. نتایج این تحقیق می تواند راهگشای مشاوران و درمانگران خانواده در حوزه آموزش های زناشویی و مشاوره پیش از ازدواج باشد؛ همچنین زنان شاغلی که دچار تعارض کار-خانواده هستند یا خواستار حفظ و ارتقای رابطه زوجی خود هستند می توانند از این یافته ها بهره مند شوند.

این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات مستقیم و غیرمستقیم استانداردهای زناشویی از طریق مقابله زوجی بر رضایت زناشویی زوج ها انجام شد. نمونه مورد مطالعه شامل 150 زوج ساکن شهر اهواز بود که به روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه استانداردهای رابطه خاص، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه مقابله زوجی را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از روش الگویابی معادلات ساختاری و برای بررسی اثرات غیرمستقیم از آزمون بوت استراپ استفاده گردید. مدل ارزیابی شده از شاخص های برازندگی خوبی برخوردار بود. نتایج تحلیل نشان داد که استانداردهای زناشویی فقط برای شوهران به طور مستقیم بر رضایت زناشویی آن ها تاثیر دارد. علاوه بر آن، نتایج پژوهش نشان داد که استانداردهای زناشویی شوهران و زنان، به صورت واسطه ای و از طریق مقابله زوجی خود و همسرشان بر رضایت زناشویی آن ها اثر دارد.

پژوهش حاضر با هدف مطالعه شیوه های مقابله زنان با چالش های مرحله زوجی بر اساس سبک هویتی آن ها صورت گرفت. روش تحقیق کیفی و از نوع پدیدارشناسی بود. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته انجام گرفت. جامعه شامل زنان متاهلی بود که حداقل پنج سال از ازدواجشان گذشته باشد. نمونه گیری به صورت هدفمند انجام گرفت و مصاحبه ها تا اشباع داده ها ادامه یافت. پیش از شروع مصاحبه، پرسشنامه سبک های هویتی برزونسکی(ISI-6G) به مشارکت کنندگان داده شد و نمرات آن ها در سه سبک هویتی، مشخص گردید. تعداد مشارکت کنندگان 13 نفر بود. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات روش هفت مرحله ای کلایزی بود. با پرسش از شیوه های مقابله با چالش مشارکت کنندگان، مضامین مهم استخراج و کدگذاری شد. مضامین اصلی شیوه های مقابله با چالش برای زنان دارای سبک هویت اطلاعاتی، «گفتگو»، «حل و فصل مشکلات در داخل مرز زوجین»، «تطبیق خود با شرایط واقعی»، «انعطاف پذیری در حل مشکلات» و «هشیاری وجودی» بود. مضامین اصلی شیوه های حل چالش در زنان دارای سبک هویت هنجاری، «تکیه بر سرمایه اجتماعی»، «پیروی از الگوهای از پیش نوشته»، «تغییرات تدریجی» و «گفتگوی مستقیم از طریق ارسال پیام» بود. مضامین اصلی شیوه های مقابله با چالش برای زنان دارای سبک هویت سردرگم نیز «راه حل های انفعالی»، «راه حل آمرانه» و «احساس درماندگی در حل چالش» بود. با توجه به مضامین به دست آمده در مورد شیوه های مقابله با چالش زنان بر اساس سبک هویتی، مشاوران میتوانند در مشاوره پیش از ازدواج و آموزشهای آمادگی قبل از ازدواج از یافته های این پژوهش بهره گیرند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

1هدف پژوهش حاضر مدل­یابی روابط ساختاری مقابله زوجی حمایتی خود و همسر و رضایت زناشویی با توجه به نقش میانجی نزدیکی رابطه در معلمان زن متأهل شهر شیراز بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه پژوهش همه معلمان زن شهر شیراز در سال 1400 بودند که از این میان 204 نفر از معلمان مدارس ناحیه 1 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت­ کنندگان از طریق لینکی که برای آنان ارسال شد به پرسشنامه مقابله زوجی (DCQ) بودنمن (2008)، پرسشنامه رضایت زناشویی (ENRICH) فاورز و اولسون (1993) و مقیاس تک­ بعدی نزدیکی رابطه (URCS) دیبل و همکاران (2012) پاسخ دادند. سپس داده ­ها با روش تحلیل مسیر و نرم ­افزارهای AMOS-25 و SPSS-25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ ها نشان دادند که میان متغیرها به صورت دو به دو رابطه وجود دارد. با وجود آنکه مسیر مستقیم مقابله زوجی حمایتی همسر به رضایت زناشویی معنادار بود، مسیر مستقیم مقابله زوجی حمایتی خود به رضایت زناشویی معنادار نبود. همچنین از آزمون بوت­ استرپ نرم افزار AMOS برای تعیین معناداری اثرات غیرمستقیم استفاده شد و نتایج نشان داد که نزدیکی رابطه می ­تواند در رابطه میان مقابله زوجی حمایتی خود و همسر با رضایت زناشویی در معلمان زن متأهل نقش میانجی­ داشته باشد. بر این اساس می توان گفت حمایت زوجها هنگام بحران نقشی تأثیرگذار در رضایت زناشویی دارد و در این میان نزدیکی رابطه می تواند نقش اساسی ایفا کند.

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین سرطان در بین زنان است که تاثیر نامطلوبی بر زندگی زناشویی و پایین آمدن سطح کیفی زندگی مبتلایان می گذارد. سرطان یک عامل فشارآور زوجی است بنابراین ضرورت دارد نسبت به آن واکنش نشان دهند. ازاین رو، این پژوهش با هدف بررسی رابطه مقابله زوجی و کیفیت زناشویی در زنان مبتلابه سرطان پستان انجام گرفت.روش بررسی: این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد و نمونه مورد بررسی شامل 132 زن متاهل مبتلا به سرطان پستان که از مراکز درمانی سرطان پستان شیراز به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند، می باشد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های کیفیت زناشویی (ژانگ، ژو و تی سانگ، 2012)، مقابله زوجی (بودنمان، 2008) و پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین راهبردهای مقابله زوجی با استرس با کیفیت زناشویی در زنان متاهل مبتلابه سرطان پستان، رابطه معنادار وجود دارد (p<0.01، (r=0.79 و راهبردهای مقابله زوجی با استرس توانسته اند به صورت مثبت و معناداری متغیر کیفیت زناشویی را پیش بینی کنند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که راهبردهای مقابله زوجی با استرس در کیفیت زناشویی زنان متاهل مبتلابه سرطان پستان نقش موثری ایفا می نماید. بنابراین با توجه به رابطه مثبت مقابله زوجی با کیفیت زناشویی، هرچقدر زوجین بتوانند با همدیگر همکاری کرده و باهم و در کنار هم به مقابله با استرس ناشی از ابتلا به سرطان بپردازند به همان نسبت کیفیت زناشویی شان ارتقاء خواهد یافت.